Omhoog langs de Taag
Door: Jan Ermers
Blijf op de hoogte en volg Jan
05 Juli 2015 | Nederland, Nijmegen
DAG 2 – 4 Juli ‘15
Zoals afgesproken stond er wat te eten klaar bij de portier van de jeugdherberg waar ik sliep, Mee-loper. Je kunt een halve muffin, het kleinste pakje chocomel en een kleine appel geen rijk ontbijt noemen, maar de pelgrim moest het er mee doen en at al lopende.
De zon begon wat door de wolken heen te breken en het effect op de foto van de brug is aandoenlijk. Na die brug gaat het de bush in om een brug te vinden over de Rio Trancao.Dat gaat nog, maar dan zegt de gids “direkt links aanhouden” terwijl het hele terrein is afgezet met hekwerk. Ik sta te dubben en te denken wat te doen toen een stem achter me zegt dat ik niet de eerste ben die zo staat. De wachtman leidt me naar een piepklein gangetje dat naar de rivier gaat. Daar blijft de pelgrim langs lopen genietend van de stilte en de verte.
In Alpriate zijn de eerste drie loop uren verstreken en wordt het tijd voor wat pittige koffie. De pelgim neemt ook het enige pasteis de nata dat er in het cafeetje te koop ligt. Een beroemdheid deze pasteis en ik zou hem niet graag namaken. Veel laagjes filodeeg, ik telde er wel tien, met een diameter van 10cm. Dit wordt denk ik, blind gebakken en daarna gevuld met een soort bakkersroom. Er zit nog wat jam op met een snufje kaneel. En lekker!
Ook kijkt de pelgrim begerig naar de prachtige trossen druiven aan de overkant van de weg. Helaas zijn die nog net niet rijp genoeg….
Het enige bed wat 15 km verder in Alhandra geboden wordt is een stuk vloer bij de vrijwillige brandweer en ik besluit om door te lopen naar Villa Franca de Xira. Na dit besluit gaat de pelgrim op een rieten stoel zitten om wat te rusten. Het is bij een restaurant en de jonge eigenaar vindt dat de pelgrim te veel in de zon zit. Hij brengt een stoel naar de overkant van de weg in de schaduwen wat wind, gaat water halen en komt later weer met een heerlijke meloen en een paar Braziliaanse vis koekjes die geweldig bij de meloen passen. De pelgrim knapt er aardig van op. Hij brengt de stoel terug en gaat het restaurant binnen om te danken…de hele tent zit vol dinerende mensen. Ik dank de baas en zijn vrouw voor hun geste en de baas zegt “je ziet hier is geen crisis”. Nee, het gaat ze goed daar pal aan de Taag onder de rook van veel cement fabrieken.
Mooi fietspad langs het water naar Villa Franca waar de pelgrim moeite heeft een bed te vinden. Het is het eerste weekend van Juli en dan gaat de hele wereld naar Villa Franca de Xira vanwege de stieren feesten. Het heet colete encarnado naar de fokkers van die stieren. Een goede stier voor het echte stierengevecht fokken is geen klein ding, beste Mee-loper! Het zijn speciale mensen die op speciale paarden speciale stieren fokken. Ik moest me haasten om op tijd te zijn en de stieren door de langste straat van het stadje te zien rennen, achter de paarden aan. Je bent een held als je je tussen de paarden en de stieren waagt. En held zijn is voor veel jongeren een hoog doel. Jammer genoeg moet deze pelgrim morgen weer lopen….anders…. Dan op naar de arena. Honderden mensen hebben al een plaatsje veroverd. De pelgrim wringt zich een trapje op en met de camera op het statief denkt hij een paar redelijke shots te hebben. Tussen de arena en een soort sluis ligt een stuk van een half breed voetbalveld. Eén voor één worden de stieren uit de arena los gelaten om naar die sluis te hollen. Jonge mannen vinden het leuk om ze de weg te sperren wat die stier weer niet leuk vindt. En zo houden ze elkaar bezig voor een hele tijd.
Het bier vloeit rijkelijk en vanaf 22.00u betaalt de gemeente alle wijn en sardientjes voor alle bezoekers. Helaas moet deze pelgrim morgen weer lopen…. Zeer druk, erg gemoedelijk, echt volksfeest. Maar echt diervriendelijk is het niet, toch?
DAG 3 – 5 Juli ‘15
Het ontbijt lag in een zakje klaar en dat eet deze pelgrim al lopend. Hij is niet de enige op straat. 4 jonge lui die elkaar stevig moeten vasthouden beleven het einde van het feest en zijn de weg naar huis aan het zoeken. De pelgrim vindt de weg het feest stadje uit makkelijk en loopt dan op zandpad richting Noord tussen de Taag en het spoor in. Later wordt dit pad een asfaltweg waar nauwelijks een auto over rijdt. In Carregado het spoor over en over hetzelfde soort weg naar Vila Nova de Rainha. Nu ziet de pelgrim voor het eerst serieuze landbouw. Wat kikkererwt planten leken, zijn in feite tomaten planten, het begin van de bloei. Er ligt een uitgebreid irrigatie systeem en het land is vlak, de Taag vlak bij. Later zie ik aan de andere kant van de weg de tomaten vol aan de 50cm hoge plant, hectaren lang en breed. De vraag rijst dan, hoe worden die geoogst? Omdat er toch genoeg water is en de zon nooit ontbreekt groeit er ook rijst, ook velden en velden vol, lekker met de voetjes in het water.
De pelgrim neemt een langere pauze in Vila Nova. Het is nog vroeg en de weg niet lang meer. Veel water drinken (wat de pelgrim gister te weinig deed) is het advies, de koffie is er alleen voor de smaak. Vrouwtjes komen het cafeetje binnen met de armen vol kleren die ze proberen te slijten aan de vrouwen die aan de morgenkoffie met krant zitten of samen wat luidruchtig weg kakelen. Er wordt serieus gekeken en gevoeld maar weinig gekocht.
Vandaar langs de brede N-3 op weg naar het eindpunt van de dag Azambuja. Het is druk op die weg en iemand had me vanmorgen al gezegd uit te kijken. Dat doet de pelgrim en zo beland ie tegen de middag in het stoffige stadje waar de juffrouw van het hostal nog bezig is de bedden te verschonen. Een lange rust in het vooruitzicht. Een rust die vooral ten goede komt aan mijn rechterbeen waar een pijntje zit in de lies….. Voor de rest was het vandaag al een stuk makkelijker dan gister.
Het gaat dus goed met me, Mee-loper. Hopelijk hebben jullie allemaal de hitte thuis doorstaan,
zegt Jan
de pelgrim
Zoals afgesproken stond er wat te eten klaar bij de portier van de jeugdherberg waar ik sliep, Mee-loper. Je kunt een halve muffin, het kleinste pakje chocomel en een kleine appel geen rijk ontbijt noemen, maar de pelgrim moest het er mee doen en at al lopende.
De zon begon wat door de wolken heen te breken en het effect op de foto van de brug is aandoenlijk. Na die brug gaat het de bush in om een brug te vinden over de Rio Trancao.Dat gaat nog, maar dan zegt de gids “direkt links aanhouden” terwijl het hele terrein is afgezet met hekwerk. Ik sta te dubben en te denken wat te doen toen een stem achter me zegt dat ik niet de eerste ben die zo staat. De wachtman leidt me naar een piepklein gangetje dat naar de rivier gaat. Daar blijft de pelgrim langs lopen genietend van de stilte en de verte.
In Alpriate zijn de eerste drie loop uren verstreken en wordt het tijd voor wat pittige koffie. De pelgim neemt ook het enige pasteis de nata dat er in het cafeetje te koop ligt. Een beroemdheid deze pasteis en ik zou hem niet graag namaken. Veel laagjes filodeeg, ik telde er wel tien, met een diameter van 10cm. Dit wordt denk ik, blind gebakken en daarna gevuld met een soort bakkersroom. Er zit nog wat jam op met een snufje kaneel. En lekker!
Ook kijkt de pelgrim begerig naar de prachtige trossen druiven aan de overkant van de weg. Helaas zijn die nog net niet rijp genoeg….
Het enige bed wat 15 km verder in Alhandra geboden wordt is een stuk vloer bij de vrijwillige brandweer en ik besluit om door te lopen naar Villa Franca de Xira. Na dit besluit gaat de pelgrim op een rieten stoel zitten om wat te rusten. Het is bij een restaurant en de jonge eigenaar vindt dat de pelgrim te veel in de zon zit. Hij brengt een stoel naar de overkant van de weg in de schaduwen wat wind, gaat water halen en komt later weer met een heerlijke meloen en een paar Braziliaanse vis koekjes die geweldig bij de meloen passen. De pelgrim knapt er aardig van op. Hij brengt de stoel terug en gaat het restaurant binnen om te danken…de hele tent zit vol dinerende mensen. Ik dank de baas en zijn vrouw voor hun geste en de baas zegt “je ziet hier is geen crisis”. Nee, het gaat ze goed daar pal aan de Taag onder de rook van veel cement fabrieken.
Mooi fietspad langs het water naar Villa Franca waar de pelgrim moeite heeft een bed te vinden. Het is het eerste weekend van Juli en dan gaat de hele wereld naar Villa Franca de Xira vanwege de stieren feesten. Het heet colete encarnado naar de fokkers van die stieren. Een goede stier voor het echte stierengevecht fokken is geen klein ding, beste Mee-loper! Het zijn speciale mensen die op speciale paarden speciale stieren fokken. Ik moest me haasten om op tijd te zijn en de stieren door de langste straat van het stadje te zien rennen, achter de paarden aan. Je bent een held als je je tussen de paarden en de stieren waagt. En held zijn is voor veel jongeren een hoog doel. Jammer genoeg moet deze pelgrim morgen weer lopen….anders…. Dan op naar de arena. Honderden mensen hebben al een plaatsje veroverd. De pelgrim wringt zich een trapje op en met de camera op het statief denkt hij een paar redelijke shots te hebben. Tussen de arena en een soort sluis ligt een stuk van een half breed voetbalveld. Eén voor één worden de stieren uit de arena los gelaten om naar die sluis te hollen. Jonge mannen vinden het leuk om ze de weg te sperren wat die stier weer niet leuk vindt. En zo houden ze elkaar bezig voor een hele tijd.
Het bier vloeit rijkelijk en vanaf 22.00u betaalt de gemeente alle wijn en sardientjes voor alle bezoekers. Helaas moet deze pelgrim morgen weer lopen…. Zeer druk, erg gemoedelijk, echt volksfeest. Maar echt diervriendelijk is het niet, toch?
DAG 3 – 5 Juli ‘15
Het ontbijt lag in een zakje klaar en dat eet deze pelgrim al lopend. Hij is niet de enige op straat. 4 jonge lui die elkaar stevig moeten vasthouden beleven het einde van het feest en zijn de weg naar huis aan het zoeken. De pelgrim vindt de weg het feest stadje uit makkelijk en loopt dan op zandpad richting Noord tussen de Taag en het spoor in. Later wordt dit pad een asfaltweg waar nauwelijks een auto over rijdt. In Carregado het spoor over en over hetzelfde soort weg naar Vila Nova de Rainha. Nu ziet de pelgrim voor het eerst serieuze landbouw. Wat kikkererwt planten leken, zijn in feite tomaten planten, het begin van de bloei. Er ligt een uitgebreid irrigatie systeem en het land is vlak, de Taag vlak bij. Later zie ik aan de andere kant van de weg de tomaten vol aan de 50cm hoge plant, hectaren lang en breed. De vraag rijst dan, hoe worden die geoogst? Omdat er toch genoeg water is en de zon nooit ontbreekt groeit er ook rijst, ook velden en velden vol, lekker met de voetjes in het water.
De pelgrim neemt een langere pauze in Vila Nova. Het is nog vroeg en de weg niet lang meer. Veel water drinken (wat de pelgrim gister te weinig deed) is het advies, de koffie is er alleen voor de smaak. Vrouwtjes komen het cafeetje binnen met de armen vol kleren die ze proberen te slijten aan de vrouwen die aan de morgenkoffie met krant zitten of samen wat luidruchtig weg kakelen. Er wordt serieus gekeken en gevoeld maar weinig gekocht.
Vandaar langs de brede N-3 op weg naar het eindpunt van de dag Azambuja. Het is druk op die weg en iemand had me vanmorgen al gezegd uit te kijken. Dat doet de pelgrim en zo beland ie tegen de middag in het stoffige stadje waar de juffrouw van het hostal nog bezig is de bedden te verschonen. Een lange rust in het vooruitzicht. Een rust die vooral ten goede komt aan mijn rechterbeen waar een pijntje zit in de lies….. Voor de rest was het vandaag al een stuk makkelijker dan gister.
Het gaat dus goed met me, Mee-loper. Hopelijk hebben jullie allemaal de hitte thuis doorstaan,
zegt Jan
de pelgrim
-
05 Juli 2015 - 19:31
Hanny Kolders:
Nou, Jan, het was hier behoorlijk afzien, met af en toe 38 graden in de schaduw is dit toch écht geen Hollandse zomer. Nu, na de zondagbui kunnen we weer opgelucht ademhalen.
Zelf heb ik erg genoten van de koning die vrijdag jl in Oudewater kwam, 750 jaar stadsrechten én de Tour de France kwam ook nog langs het stadje.( stedenband met 12 andere steden sinds 1572)
Ik hoop dat alles naar wens gaat daar in het Portugese land, geniet van het landschap en succes!
Ps zelf vond ik de vino verde altijd zéér aangenaam. -
05 Juli 2015 - 19:53
Koos Leemker:
Beste Jan,
Je bent al weer een paar dagen op pad. Het lijkt me, dat je toch weer even je ritme moet vinden.
Maar je ben een man met zeer veel ervaring. Dus dat komt goed.
Je pelgrimstocht heeft ook wel iets weg van een pionierstocht. Ik wens je een goede reis. Geniet van het landschap. Vrede en alle goeds. Koos. -
05 Juli 2015 - 21:54
Nico&Ted:
5 juli een etentje met vrienden in de Vlietlanden aan het water.
Ja ja de karpers zijn weer groter en dikker dan vorig jaar en de eenden vechten nog steeds om
het toegeworpen brood. Een heerlijk plekje.
We boften want een uur ervoor kwam er een fikse donderbui overheen, erna weer een mild zonnetje.
6 juli verzorgt Ted een familiebrunch op het terras en hoeven we dat niet ,zoals een pelgrim,
dat lopend te nuttigen , wat een luxe.!
Goeie reis , geniet en het beste met je been
Lieve groet Ted&Nico -
06 Juli 2015 - 20:35
Dre:
Ik volg je weer met grote belangstelling, al is de spanning wel minder. Ik blijf je volgen en zou graag met je meelopen, maar helaas!! Ik heb andere verplichtingen .........Maurices, jan! -
06 Juli 2015 - 22:33
Toos:
6 juli geeft mij mooie herinnneringen aan onze vakantie in Frankrijk, het was een speciale dag met ook veeel gezelligheid, jij denkt daar beslist ook aan vandaag?
Maar het is goed te lezen dat je lieve mensen ontmoet! Zorg goed voor je zelf neem op tijd je rust. -
07 Juli 2015 - 20:38
Stef Geurts:
Hai Jan, ik volg je met belangstelling. Ik neem aan dat je onderweg nog het een en ander aan eten koopt, anders eet je te weinig en heb je te weinig energie. Dit zijn wel heel kleine ontbijtjes.
Geniet van de natuur, het mooie weer, de leuke ontmoetingen en tot het volgende verslag.
Hartelijke groet, Stef
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
