KONINGINNERIT
Door: Jan Ermers
Blijf op de hoogte en volg Jan
02 Augustus 2015 | Nederland, Nijmegen
DAG 19 EN 20, 1 en 2 Aug.
Toch nog even gekeken of de ‘oude’ broek nog in de rugzak zat, Beste Mee-loper, voordat deze pelgrim de nieuwe inpakt. Hij ziet ze niet, niet treuren, de rugzak op en proberen wat frisheid op te snuiven buiten. Binnen was het niet alles afgelopen nacht. Een paar hevige snurkers maakten het leven lastig en het slapen onmogelijk. Dat hoort bij het pelgrimsleven, zegt men. Dat zal dan wel maar het blijft knap lastig vooral als je toch al licht slaapt.
Voordat deze pelgrim Barcelos verlaat even het volgende, beste Mee-loper. Het dier dat belangrijk is in Portugal maar vooral in Barcelos is de haan. Waarom? Het verhaal zegt: een pelgrim op doorreis naar Santiago de Compostela komt aan in het stadje Barcelos, in de Minho. Hier wordt hij valselijk beschuldigd van diefstal. Tegenover de rechter houdt de pelgrim vol dat hij onschuldig is. De rechter, die een gebraden haan aan het verorberen is, veroordeelt hem toch. Hierop voorspelt de pelgrim dat de haan op het bord van de rechter drie keer zal kraaien als bewijs van zijn onschuld. Op het moment dat men de pelgrim wil ophangen, kraait de haan inderdaad en wordt de man vrijgelaten. De haan staat symbool voor 'onvoorstelbaar geluk'. Dit verhaal hoorde de pelgrim al op zijn eerste Santiago tocht. Mooi toch, om nu in het stadje te mogen zijn waar het verhaal zijn oorsprong heeft? Je vindt deze haan op veel manieren terug in Barcelos. Meer dan manshoog staat ie bv bij de kathedraal. Daar trof deze pelgrim deze morgen een mede-pelgrim. Zij had haar ‘’knuffel beer” (ze was géén meisje van 12) uit haar rugzak gehaald en die op de haan gezet om er een foto van te maken. Beer en haan, wat zal deze dame een geluk ontmoeten……
Deze pelgrim denkt ergens in Barcelos een cafeetje open te vinden voor een kop koffie maar alles is dicht op deze Zaterdag. Gelukkig is het flesje water voor de helft gevuld en het is afwachten wanneer er wat anders verkrijgbaar is. Dat is er, pal bij het kapelletje van St. Sebastiaan met een hoge schutterij mast, zo’n 5 km na de aftrap, en Rosa heeft het er druk mee alle pelgrims te voorzien van koffie en een broodje. Ook de buurt maakt zelf Zaterdags geen koffie blijkt, want het volk blijft toestromen.
Een tijdje loopt deze pelgrim vlakbij een Duits meisje dat ongeveer hetzelfde tempo heeft, maar hij heeft besloten om alleen te lopen en overtollig praten te vermijden. Dat leidt alleen maar af, vindt hij. Knap hoe de uitzetters van de route, die alleen deels oorspronkelijk is, het klaar krijgen om de drukkere wegen te vermijden en aan de pelgrim het idee mee te geven dat hij alleen op de wereld is! Nauwelijks komen we in dorpjes vandaag; de wegjes variëren en er is weinig asfalt. Wat deze pelgrim opvalt is het aantal kerkjes en kapelletjes dat aangedaan wordt. Allerlei soorten plaatselijke of landelijke heiligen waar hij nooit van gehoord heeft. St. Bento is er zo één, Leocadia een andere. Een volkomen onverwachtte is St. Expedito…. Ook nog nooit van gehoord! Dé grote aanwezige deze hele Camino, beste Mee-loper, is de heilige Antonius. Geboren is Lissabon heeft hij grote furore gemaakt in het hele land. Je komt hem overal tegen, in straatnamen, in kapelletjes, op een groep tegels, als beeld in nisjes enz. Deze pelgrim zag hem ook samen met padre Pio en Petrus achter een waxinelichtje staan in een cafeetje waar hij een cola dronk. De vroomheid die dit land ten toon spreidt in zijn heiligenverering is iets wat bij ons toch aardig aan het tanen is, als het nog bestaat!
Op een weggetje van zand en steen, dat omhoog loopt en dan weer kronkelend daalt ziet de pelgrim, in gedachten verzonken, plots iets voor hem weg schuiven. Jawel, een slang. Het diertje was donker van kleur en was ongeveer 75 cm lang. Meer gaf ie van zichzelf niet bloot, want weg was ie. Slangen dus. Had deze pelgrim niet gedacht dat die er zouden zijn. Es gibt hier slangen…..(voor de ingewijden).
Opvallend veel mais vandaag die wedijvert met de druif om plaats, want de landerijen blijven vrij klein, ook als we Ponte de Lima naderen, bekend om zijn wijnen. Met Jacqueline dronk deze pelgrim een flesje witte in Porto. Hij moet bekennen dat dat geen succes was. Misschien moet de wijn, zoals vaker, ter plaatse gedronken worden? Kleine landerijen dus, maar prachtige huizen en meestal geen kleintjes ook…. Waar doen ze het van? Waar werken al die mensen? Hoort Portugal niet bij de kleinere economieën in Europa? Waar blijkt dit uit?
Het is een lange dag, met veel zon vanaf heel vroeg. Het was erg mooi en gevariëerd. Met goed doorlopen, de laatste helft in de buurt van een Hongaarse en Eric, de Fransman, was deze pelgrim om 15.00u binnen. Geen grote zaal met snurkers vannacht maar een pensionnetje om bij te slapen, Beste Mee-loper.
DAG 20
Met een droom in mijn hoofd dat Napoleon en zijn troepen Portugal binnen vielen, schrikt deze pelgrim wakker. Buiten wordt geschoten. Het is 12 uur. Snel komt hij tot de ontdekking dat het schieten vuurwerk gerelateerd is… Stond er niet aangegeven dat er parkfeesten waren dit weekend? De pelgrim vond het gisteravond een slappe boel aan de overkant van de prachtige middeleeuwse brug waar dit stadje de naam aan ontleent: Ponte de Lima, de brug over de rivier Lima. Er waren een stel middeleeuwse troubadours die aardig musiceerden en dansten, maar er was nauwelijks publiek. Een lauw feest, dacht deze pelgrim. Maar goede feesten beginnen pas met middernacht, blijkbaar. Tegen 02.30 schiet de pelgrim weer wakker van geschreeuw en het lawaai van veel auto’s. Een gedeelte van het publiek is uitgefeest en gaat naar huis.
De laatsten die feesten ziet de pelgrim als ie om 06.00u de brug over loopt. Zij lopen wat onzeker en kijken niet vrolijk….post festum, pestum. Ook de politie staat met een auto nog op dezelfde plaats als gisteravond: Ordnung muss sein! Op dezelfde tijd is ook een schoonmaakteam bezig met het opruimen van papiertjes en sigaretten peuken! Onvoorstelbaar, maar waar, op Zondagmorgen. Het is deze pelgrim al vaker op gevallen, beste Mee-loper, hoe angstvallig schoon alles gehouden wordt, en de schoonmakers zijn aan het werk op tijden dat wij zouden zeggen: doei…!
De mist vanmorgen blijkt niet alleen te hangen in de buurt van de rivier maar ook verder de bergen in. Dat is de richting vandaag en er moet flink geklommen worden. De mede-pelgrims zijn zich daar ernstig van bewust en zwijgend beweegt men zich omhoog richting Rubiaes, aan de andere kant van de berg die duidelijk en machtig aanwezig is met het oog vanaf Ponte de Lima. Vandaag hebben we de oude calcada Romana, de oude Romeinse weg te pakken. Er is flink gewerkt om die te in de oude staat te herstellen, en het is een lust om over de vaak uitgeholde wegjes van nederzetting naar nederzetting te bewegen. Veel hanengekraai dat wedijvert met een merkwaardig muziekje dat door de vallei schalt. Het is vrolijk, zou ook Oostenrijks kunnen zijn behalve dat de maat typisch Portugees is, en zeker geen driekwart, want dat past niet bij dit temperament. Het cafeetje bij Onze Lieve Vrouw van Nieves heeft het druk. Het is de eerste gelegenheid voor koffie vandaag, want (ook vanwege het feest gisteravond natuurlijk) was er niets open in Ponte de Lima. Deze pelgrim doet niet mee, maakt foto’s van wat Mamoeshka-achtige beelden in het kapelletje, en klimt verder. Eigenlijk heel eenvoudig want de weggetjes zijn effen en verhard. Vanaf de rio Fonte is dat anders. Het wordt steiler en het pad is uitgespoeld. Stenen her en der, los en vast. Rotsen. Je ziet maar dat je omhoog komt. Wat zeker omhoog gaat is de hartslag: bonke, bonke, en de adem heeft het moeilijk alles bij te houden. De stok die de pelgrim bij zich heeft moet af en toe hulp bieden en hij stelt zich voor dat het moeilijk moet zijn voor veel onervaren lopers. Een kruis met veel stenen erop en er onder langs de weg, niet ver van de top: Cruz dos Franceses. Toch Napoleon dus! Bovenaan is er een uitzichtplaats. Deze pelgrim kijkt alleen maar op mist dat nog steeds in het dal hangt, en loopt door. Naar onder is zo mogelijk nog moeilijker: de losse stenen rollen mee en het is oppassen geblazen of de pelgrim slaat ook aan het rollen… Als de afdaling wat gelijkmatiger wordt, de paden wat begaanbaarder en er huizen in zicht komen, klinkt er ook een weldoend muziekje in de vallei. Als het duidelijker wordt zijn het pittige en spetterende Braziliaanse klanken. Uit één radio ergens in een huis? Nee, uit veel luidsprekers in de héle vallei. En na die klanken volgt in Deo iubilatio, alleluia, alleluia, en Victimae Paschali laudes………. En nog een paar Gregoriaanse gezangen, gezongen door een koor dat er mag zijn. Wat een feest op deze Zondag, beste Mee-loper. Het zal allemaal verzorgd zijn door de pastoor van die kerk daarboven, die vindt dat ook mensen die niet naar de kerk kunnen iets mogen horen. Goed gedaan, pastoor. Deze pelgrim werd er nog blijer van!
Rubiaes is geen plaats maar een groep huizen met een school die ingericht is als herberg. Deze pelgrim neemt binnen een kijkje en besluit verder te lopen. Het is pas 11u en wat moet je de rest van de dag? Hij kijkt in zijn boekje en ziet dat er 10km verderop nog een herberg is. In een gehucht dat Pacos heet. Weer een berg op die minder moeilijk is, en weer omlaag. In Pacos treft hij een Canadees echtpaar dat na een tocht naar Santiago besloot om dit huis te kopen, te verbouwen en er een herberg in te richten…… Ja waarom niet! Het is er zalig en gezellig, beste Mee-loper, met later pilgrims van Malesia en Slavakia.
Als er zoiets als een ‘koninginnerit’ zou bestaan van een tocht naar Santiago, dan was dat deze, van vandaag. Morgen Spanje en Galicië binnen. Kan het nog mooier? We’ll see.
Toch nog even gekeken of de ‘oude’ broek nog in de rugzak zat, Beste Mee-loper, voordat deze pelgrim de nieuwe inpakt. Hij ziet ze niet, niet treuren, de rugzak op en proberen wat frisheid op te snuiven buiten. Binnen was het niet alles afgelopen nacht. Een paar hevige snurkers maakten het leven lastig en het slapen onmogelijk. Dat hoort bij het pelgrimsleven, zegt men. Dat zal dan wel maar het blijft knap lastig vooral als je toch al licht slaapt.
Voordat deze pelgrim Barcelos verlaat even het volgende, beste Mee-loper. Het dier dat belangrijk is in Portugal maar vooral in Barcelos is de haan. Waarom? Het verhaal zegt: een pelgrim op doorreis naar Santiago de Compostela komt aan in het stadje Barcelos, in de Minho. Hier wordt hij valselijk beschuldigd van diefstal. Tegenover de rechter houdt de pelgrim vol dat hij onschuldig is. De rechter, die een gebraden haan aan het verorberen is, veroordeelt hem toch. Hierop voorspelt de pelgrim dat de haan op het bord van de rechter drie keer zal kraaien als bewijs van zijn onschuld. Op het moment dat men de pelgrim wil ophangen, kraait de haan inderdaad en wordt de man vrijgelaten. De haan staat symbool voor 'onvoorstelbaar geluk'. Dit verhaal hoorde de pelgrim al op zijn eerste Santiago tocht. Mooi toch, om nu in het stadje te mogen zijn waar het verhaal zijn oorsprong heeft? Je vindt deze haan op veel manieren terug in Barcelos. Meer dan manshoog staat ie bv bij de kathedraal. Daar trof deze pelgrim deze morgen een mede-pelgrim. Zij had haar ‘’knuffel beer” (ze was géén meisje van 12) uit haar rugzak gehaald en die op de haan gezet om er een foto van te maken. Beer en haan, wat zal deze dame een geluk ontmoeten……
Deze pelgrim denkt ergens in Barcelos een cafeetje open te vinden voor een kop koffie maar alles is dicht op deze Zaterdag. Gelukkig is het flesje water voor de helft gevuld en het is afwachten wanneer er wat anders verkrijgbaar is. Dat is er, pal bij het kapelletje van St. Sebastiaan met een hoge schutterij mast, zo’n 5 km na de aftrap, en Rosa heeft het er druk mee alle pelgrims te voorzien van koffie en een broodje. Ook de buurt maakt zelf Zaterdags geen koffie blijkt, want het volk blijft toestromen.
Een tijdje loopt deze pelgrim vlakbij een Duits meisje dat ongeveer hetzelfde tempo heeft, maar hij heeft besloten om alleen te lopen en overtollig praten te vermijden. Dat leidt alleen maar af, vindt hij. Knap hoe de uitzetters van de route, die alleen deels oorspronkelijk is, het klaar krijgen om de drukkere wegen te vermijden en aan de pelgrim het idee mee te geven dat hij alleen op de wereld is! Nauwelijks komen we in dorpjes vandaag; de wegjes variëren en er is weinig asfalt. Wat deze pelgrim opvalt is het aantal kerkjes en kapelletjes dat aangedaan wordt. Allerlei soorten plaatselijke of landelijke heiligen waar hij nooit van gehoord heeft. St. Bento is er zo één, Leocadia een andere. Een volkomen onverwachtte is St. Expedito…. Ook nog nooit van gehoord! Dé grote aanwezige deze hele Camino, beste Mee-loper, is de heilige Antonius. Geboren is Lissabon heeft hij grote furore gemaakt in het hele land. Je komt hem overal tegen, in straatnamen, in kapelletjes, op een groep tegels, als beeld in nisjes enz. Deze pelgrim zag hem ook samen met padre Pio en Petrus achter een waxinelichtje staan in een cafeetje waar hij een cola dronk. De vroomheid die dit land ten toon spreidt in zijn heiligenverering is iets wat bij ons toch aardig aan het tanen is, als het nog bestaat!
Op een weggetje van zand en steen, dat omhoog loopt en dan weer kronkelend daalt ziet de pelgrim, in gedachten verzonken, plots iets voor hem weg schuiven. Jawel, een slang. Het diertje was donker van kleur en was ongeveer 75 cm lang. Meer gaf ie van zichzelf niet bloot, want weg was ie. Slangen dus. Had deze pelgrim niet gedacht dat die er zouden zijn. Es gibt hier slangen…..(voor de ingewijden).
Opvallend veel mais vandaag die wedijvert met de druif om plaats, want de landerijen blijven vrij klein, ook als we Ponte de Lima naderen, bekend om zijn wijnen. Met Jacqueline dronk deze pelgrim een flesje witte in Porto. Hij moet bekennen dat dat geen succes was. Misschien moet de wijn, zoals vaker, ter plaatse gedronken worden? Kleine landerijen dus, maar prachtige huizen en meestal geen kleintjes ook…. Waar doen ze het van? Waar werken al die mensen? Hoort Portugal niet bij de kleinere economieën in Europa? Waar blijkt dit uit?
Het is een lange dag, met veel zon vanaf heel vroeg. Het was erg mooi en gevariëerd. Met goed doorlopen, de laatste helft in de buurt van een Hongaarse en Eric, de Fransman, was deze pelgrim om 15.00u binnen. Geen grote zaal met snurkers vannacht maar een pensionnetje om bij te slapen, Beste Mee-loper.
DAG 20
Met een droom in mijn hoofd dat Napoleon en zijn troepen Portugal binnen vielen, schrikt deze pelgrim wakker. Buiten wordt geschoten. Het is 12 uur. Snel komt hij tot de ontdekking dat het schieten vuurwerk gerelateerd is… Stond er niet aangegeven dat er parkfeesten waren dit weekend? De pelgrim vond het gisteravond een slappe boel aan de overkant van de prachtige middeleeuwse brug waar dit stadje de naam aan ontleent: Ponte de Lima, de brug over de rivier Lima. Er waren een stel middeleeuwse troubadours die aardig musiceerden en dansten, maar er was nauwelijks publiek. Een lauw feest, dacht deze pelgrim. Maar goede feesten beginnen pas met middernacht, blijkbaar. Tegen 02.30 schiet de pelgrim weer wakker van geschreeuw en het lawaai van veel auto’s. Een gedeelte van het publiek is uitgefeest en gaat naar huis.
De laatsten die feesten ziet de pelgrim als ie om 06.00u de brug over loopt. Zij lopen wat onzeker en kijken niet vrolijk….post festum, pestum. Ook de politie staat met een auto nog op dezelfde plaats als gisteravond: Ordnung muss sein! Op dezelfde tijd is ook een schoonmaakteam bezig met het opruimen van papiertjes en sigaretten peuken! Onvoorstelbaar, maar waar, op Zondagmorgen. Het is deze pelgrim al vaker op gevallen, beste Mee-loper, hoe angstvallig schoon alles gehouden wordt, en de schoonmakers zijn aan het werk op tijden dat wij zouden zeggen: doei…!
De mist vanmorgen blijkt niet alleen te hangen in de buurt van de rivier maar ook verder de bergen in. Dat is de richting vandaag en er moet flink geklommen worden. De mede-pelgrims zijn zich daar ernstig van bewust en zwijgend beweegt men zich omhoog richting Rubiaes, aan de andere kant van de berg die duidelijk en machtig aanwezig is met het oog vanaf Ponte de Lima. Vandaag hebben we de oude calcada Romana, de oude Romeinse weg te pakken. Er is flink gewerkt om die te in de oude staat te herstellen, en het is een lust om over de vaak uitgeholde wegjes van nederzetting naar nederzetting te bewegen. Veel hanengekraai dat wedijvert met een merkwaardig muziekje dat door de vallei schalt. Het is vrolijk, zou ook Oostenrijks kunnen zijn behalve dat de maat typisch Portugees is, en zeker geen driekwart, want dat past niet bij dit temperament. Het cafeetje bij Onze Lieve Vrouw van Nieves heeft het druk. Het is de eerste gelegenheid voor koffie vandaag, want (ook vanwege het feest gisteravond natuurlijk) was er niets open in Ponte de Lima. Deze pelgrim doet niet mee, maakt foto’s van wat Mamoeshka-achtige beelden in het kapelletje, en klimt verder. Eigenlijk heel eenvoudig want de weggetjes zijn effen en verhard. Vanaf de rio Fonte is dat anders. Het wordt steiler en het pad is uitgespoeld. Stenen her en der, los en vast. Rotsen. Je ziet maar dat je omhoog komt. Wat zeker omhoog gaat is de hartslag: bonke, bonke, en de adem heeft het moeilijk alles bij te houden. De stok die de pelgrim bij zich heeft moet af en toe hulp bieden en hij stelt zich voor dat het moeilijk moet zijn voor veel onervaren lopers. Een kruis met veel stenen erop en er onder langs de weg, niet ver van de top: Cruz dos Franceses. Toch Napoleon dus! Bovenaan is er een uitzichtplaats. Deze pelgrim kijkt alleen maar op mist dat nog steeds in het dal hangt, en loopt door. Naar onder is zo mogelijk nog moeilijker: de losse stenen rollen mee en het is oppassen geblazen of de pelgrim slaat ook aan het rollen… Als de afdaling wat gelijkmatiger wordt, de paden wat begaanbaarder en er huizen in zicht komen, klinkt er ook een weldoend muziekje in de vallei. Als het duidelijker wordt zijn het pittige en spetterende Braziliaanse klanken. Uit één radio ergens in een huis? Nee, uit veel luidsprekers in de héle vallei. En na die klanken volgt in Deo iubilatio, alleluia, alleluia, en Victimae Paschali laudes………. En nog een paar Gregoriaanse gezangen, gezongen door een koor dat er mag zijn. Wat een feest op deze Zondag, beste Mee-loper. Het zal allemaal verzorgd zijn door de pastoor van die kerk daarboven, die vindt dat ook mensen die niet naar de kerk kunnen iets mogen horen. Goed gedaan, pastoor. Deze pelgrim werd er nog blijer van!
Rubiaes is geen plaats maar een groep huizen met een school die ingericht is als herberg. Deze pelgrim neemt binnen een kijkje en besluit verder te lopen. Het is pas 11u en wat moet je de rest van de dag? Hij kijkt in zijn boekje en ziet dat er 10km verderop nog een herberg is. In een gehucht dat Pacos heet. Weer een berg op die minder moeilijk is, en weer omlaag. In Pacos treft hij een Canadees echtpaar dat na een tocht naar Santiago besloot om dit huis te kopen, te verbouwen en er een herberg in te richten…… Ja waarom niet! Het is er zalig en gezellig, beste Mee-loper, met later pilgrims van Malesia en Slavakia.
Als er zoiets als een ‘koninginnerit’ zou bestaan van een tocht naar Santiago, dan was dat deze, van vandaag. Morgen Spanje en Galicië binnen. Kan het nog mooier? We’ll see.
-
02 Augustus 2015 - 20:11
Miel:
Jan,
Bento zou zelfs de zoon kunnen zijn van een Ethiopische slaaf! Hij was een Franciscaanse broeder.
Leocadia zou je moeten kennen. Zij was een maagd uit Toledo, die rond 304 de marteldood gestorven zou zijn. Bij de vierde synode van Toledo (!) is zij als verdedigster van de maagdelijkheid van Maria (zie Anna) uit haar graf opgestaan om de maagdelijkheid te verdedigen. Is dat niet schoon!
Expedito is patroon van schippers en zeevaarders bij dringende zaken, en die zijn er zoals je weet nogal wat. Ik kan er reeksen opnoemen.
Zo heb je - gratis en voor niets - weer een paar heiligen om je te beschermen op al je tochten.
Miel
-
02 Augustus 2015 - 21:38
Jan Timmermans:
Ja Jan, niet vallen op die paadjes. Twee zangers links en rechts van je op de repetitie met een kunstheup is genoeg voor de schola op de linkerflank!
Houd het rechtop! -
02 Augustus 2015 - 22:30
Piet Ronnes:
Beste pelgrim,
Nou, zolang de stenen je niet onderuit halen of op je kop vallen...... kun je doorlopen.
Ken je deze ook, pelgrim, staat die ergens op de muur in een herberg:
"Fuit cantus, sucus fluit"?
Sterkte, pelgrim,
een mee-loper -
02 Augustus 2015 - 23:25
Jacqueline:
Dappere pelgrim, wat kan Miel het toch mooi uitleggen. Die man weet ook alles.
Je zou zo hopen dat er nog een aantal onbekende heiligen opduiken!
En Jan heeft gelijk, er zijn al mensen genoeg die het 'op hun heupen hebben',
dus inderdaad opletten voor alles wat rolt en uitsteekt en jou kan doen wankelen.
Niemand zit te wachten op een kunstheupentrio in het koor........!
Wat jouw mooie broek betreft, (ik ken hem) wie weet of die haan uit Barcelos je wat kan helpen.
Loop je eigen tempo en geniet, j'lien
-
02 Augustus 2015 - 23:34
Stan Hollaardt:
Dag Jan,
Het doet me goed te lezen dat het je goed gaat. Weer veel succes gewenst. Stan -
02 Augustus 2015 - 23:44
Nico&ted:
Daar zijn we weer ,terug uit " la douce France". Een prachtige reis met veel natuurschoon en verhalen over oude tijden - Lascaux en zo -.
We hebben dus even geen kontakt gehad mede veroorzaakt door telepech zodat zelfs SMSsen
niet kon.Zo te lezen vergaat het de pelgrim goed ondanks of wellicht dankzij zijn 74 jaar oude benen,onze complimenten " chapeau ."
Onze reis via Reims, Chalon sur Saonne naar Montignac aan de Vezere met twee i.p.v. 4/5/6
was anders dan andere jaren, het was een heel fijne reis met 4/5/6/ in gedachten erbij.
Lieve groet uit Voorburg en hou vol.
Ted&Nico
-
03 Augustus 2015 - 13:40
Elly:
Hi Jan,
De koninginnenrit achter de rug zonder valpartijen. Gefeliciteerd, je bent bijna in Spanje.
Ik bewonder je doorzettingsvermogen. Je hebt al zo'n zestienhonderd eurootjes bij elkaar gelopen voor de maaltijden van het FSA project. De eindstreep gaat uiteraard nog veel meer opleveren.
Vergeet echter niet om de dag te beginnen met een stevig ontbijt. Dat schiet er zo te lezen nog wel eens bij in. Bon camino en vergeet vooral de stok niet. -
03 Augustus 2015 - 17:04
Harry En Anny:
Als wij die mooie verhalen lezen en wat jij daar allemaal voor moet doen op die leef tijd , wat een door zetter , Knap Jan .
Je zit nu in Spanje , neem een dag die schimmel van Heilige Nicolaas , het is toch allemaal voor een goed doel . Nog veertien dagen volhouden en direct naar huiskomen Want ik heb ook een mooie klus voor je , voor het zelf de doel .Succes
-
03 Augustus 2015 - 19:20
Jérôme En Mimi:
Onze Jan.
Als je 'smorgens bij het opstaan begint met het liedje van Julius te zingen:
Hoofd en schouders knie en teen,knie en teen
Oren, ogen en het puntje van je neus etc. Dan heb je de belangrijkste dingen bij je. En de rest... Och die kun je vergeten.
Pelgrim, zet 'm op, we lopen mee.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
