DICHTBIJ PORTO
Door: Jan Ermers
Blijf op de hoogte en volg Jan
16 Juli 2015 | Nederland, Nijmegen
DAG 12 EN 13 Juli 15 en 16
Gisteravond zei ze dat het te vroeg was voor ontbijt, maar vanmorgen toen zij de tussendeur open moest maken voor deze pelgrim zwichtte mijn hospita voor het verzoek om een klein broodje. Ze ging naar de keuken en kwam even later terug met een warm broodje zelfs. Het maakt deze pelgrim weinig uit of er iets bij zit van kaas of vlees, iets voor de maag is voldoende voor het eerste uur. Hij at de helft bij het verlaten van het stadje Mealhada en later bij de eerste koffie de tweede helft. Mooi genoeg om de middag te halen, beste Mee-loper. Het was er trouwens goed toeven voor een rustdag in dat grote dorp van 5.000 inwoners met een heus geplaveid centrum waar de tafeltjes en stoelen klaar staan.
Ronduit een mistige morgen zonder een vleugje wind. De poort van de gemeenteherberg stond open; de vogels die daar gelogeerd hebben zijn al gevlogen. Zou het weer zo’n dag worden dat deze pelgrim alleen loopt? Heel erg vindt hij dat trouwens niet, maar af en toe iets kunnen zeggen tegen iemand is toch wel aangenamer. Voor het eerst een heuse kiwi aanplant links van de weg. Grote bladeren heeft die boom die geleid kan worden zoals een druivenrank. Heeft ook die weelderige overtollige takkengroei. Nou, welke vrucht die er aan deze kant van de Middellandse zee kan groeien heeft deze pelgrim nog niet gezien de laatste dagen? En in feite alleen nog maar de perzik en de pruim geproefd; te vroeg voor al dat andere lekkers. Van het plaatsje Semandelo tot Alpalhao gaat de Camino over een aarden pad dat aan twee kanten geflankeerd wordt door braam. Nog zo’n weelderige groeier met tentakels die maar blijven graaien. Ongelooflijk eigenlijk dat die zo horizontaal kunnen uitsteken zonder de minste last van de zwaartekracht te hebben. Hou maar eens een arm voor een uur recht vooruit, beste Mee-loper. Anadia is een plaats met duidelijk pretenties. Misschien is de plaatselijke voetbalclub niet lang geleden gepromoveerd? Een heel nieuw stadium met daarbij een congrescentrum en een cinema. Daar, bij de koffie, gaat de tweede helft van het broodje naar binnen terwijl deze pelgrim bij het benzinestation zich probeert te onderhouden met drie Portugese tochtgenoten. De conversatie was maar erg beperkt, helaas. Eén van de keren dat deze pelgrim zich tegen komt is wanneer hij iets moet zeggen dat verder gaat dan de vraag naar een kopje koffie……. Sommige mensen hebben maar een half woord nodig om te begrijpen, van anderen denk je: snap je het nog niet? Bij het plaatsje Alfeloas slaat juist de kerkklok. Geen sonoor geluid van koper, maar het blikachtige van iets mechanisch. In feite wordt dit gebeier elektrisch aangedreven in de meeste kleine plaatsjes. De leverancier had maar één keus. Het melodietje dat voorafgaat aan het slaan van het uur is (denkt de pelgrim) van een Fatima liedje. Dan volgt de ‘klokslag’, een dubbele klank met een octaaf verschil. Het geluid wordt verspreid door drie luidsprekers die in de buurt van de galmgaten hangen, waar ook vaak een echte klok te zien is. Het bisdom zal wel een bizondere prijs hebben kunnen bedingen. Vaak wordt de toren van boven afgesloten met een kruis, en soms met een haan. De haan op de toren van Alfelaos trekt de aandacht van de pelgrim. De hanen die hij voor ogen heeft, beste Mee-loper, zijn van een glimmende substantie, vaak koper. Die hanen staan fier op één poot, de andere poot is opgetrokken met de tenen omlaag hangend. De positie van de kop naar boven en de open bek slaat dan op het kraaien van het beest, en dat slaat dan weer op waar Jezus zegt: eer de haan….enz. We hebben allemaal onze christelijke opvoeding, toch? Wat de haan op de toren van Alfelaos eigenlijk doet is deze pelgrim een raadsel. Dat ie niet glimt is tot daar aan toe. Hij is gemaakt van een zwarte niet glanzende materie. Het is een beest dat veel veren rond de poten heeft die beide op de ‘grond’ staan. Geen houding voor een haan die wat te zeggen heeft. Bovendien staat de kop niet fier en heeft ie de bek nauwelijks open. Zo van: nou zeg ik niks meer. Theologische duiding? Deze pelgrim weet het niet.
Ook hier kun je lang in gedachten mee bezig zijn. De ene straat wordt verwisseld met een andere, maar het is bijna allemaal asfalt vandaag, beste Mee-loper. In Aguada de Baixo stopt deze pelgrim voor een koffie. Hij heeft zijn rugzak nauwelijks af of er stoppen ook twee dames. Het zijn Nina, een jonge Duitse, en Hanna, de Deense waar hij eerder een paar dagen mee liep. Leuk haar weer te zien. Ook komt wat later Louis aanlopen, een Portugees, en, nog later, een Italiaan uit Piemonte, maar zijn naam kent deze pelgrim (nog) niet. En hij maar denken dat ie de hele dag alleen zou zijn. Met zijn vijven lopen we verder over het asfalt Águeda aan het riviertje Águeda, binnen, het einde van deze etappe. Deze pelgrim neemt een pensionnetje vlak bij de brug. Zij gaan op zoek naar de brandweer die ook slapplaatsen heeft, volgens Louis. Blijkt later dat de brandweer kazerne code oranje heeft doorgekregen. Het is droog en er kan wel eens brand uitslaan hier of daar. Zij moeten de reserve plaatsen die ze hebben klaar houden voor collega’s die hen zouden komen helpen mocht er brand uitbreken….. Enfin, ze vinden een plaats in een Alberque Noord van het stadje. Dat blijkt later als deze pelgrim een smsje krijgt van Louis met de vraag of ie mee komt eten. Graag. We slaan bij de Lidl in voor een pasta. De wijn ontbreekt niet en zo is het gezellig. Het ios al donker als deze pelgrim de weg moeten zoeken naar zijn pensionnetje.
DAG 13
Uitslapen vandaag. Het is maar 16.5 km lopen naar Albergaria en waarom dan zo vroeg op pad? Deze pelgrim neemt zelfs een broodje en een kop koffie voordat ie gaat lopen, een beetje tegen de gewoonte in, beste Mee-loper. Niet erg om wat in de maag te hebben want het is meteen van dik hout zaagt men planken: het gaat voor geruime tijd omhoog zoals de hartslag dat dan ook doet. Dan vlakt het af en blijft het op en neer golven tot de oude Romeinse brug over rio Marnel; daar duikt de weg weer steil omlaag. Bijna alles asfalt deze dag en heel veel bebouwing. Het ziet er vaak slordig uit. Er staan op zich mooie huizen, grote huizen die vaak leeg staan en al een tijdje leeg staan, en waar rondom voor een tijdje niets gedaan is. Louis vertelde gisteravond dat ouders zich uitsloven om een huis te kunnen bouwen zodat de kinderen dat over kunnen nemen voor een goede start in hun leven.
Dat gebeurde in de 60ger jaren toen massa’s Portugezen elders in Europa aan het werk gingen en het verdiende geld naar huis stuurden. De crisis die in 2008 begon heeft een heel andere beweging gezien. Het jonge vaak afgestudeerde volkje zoekt zijn heil en werk heel ergens anders. Zij trekken naar de nieuwe economieën zoals Brazilië of Mozambique en Angola, de oude Portugese koloniën. Die vinden daar werk, bouwen daar een toekomst en sturen geen geld naar huis. Het oude (maar vaak nog goede) huis van pa en ma ligt er verlaten bij…. Een ‘brain drain’ die zijn weerslag heeft op de economie van het oude vaderland. Deze pelgrim hoorde het nummer 200.000 vernoemen van jongeren die de laatste jaren weg getrokken zijn. Op een totaal inwoner aantal van 10.000.000 is dat behoorlijk veel.
Deze en andere zware en niet zo zware dingen overdenkend, schiet de pelgrim aardig op. Een laatste aantal kms met veel schaduw door een golvend bos, en hij staat in de straten van Albergaria.
Als hij zijn rust achter de rug heeft meldt de eerst van de meute van gisteravond zich ook. Behalve de Duitse Nina, die is achter gebleven met heftige voetwonden van wat eerst gewone blaren waren. Kan gebeuren. Gelukkig heeft deze pelgrim daar geen ervaring mee en erken zijn ‘onderdanen’ nog perfect mee. We gaan vanavond gezellig samen ergens eten.
Dank voor jullie reacties op allerlei manieren. Dat doet deugd, dat geeft de pelgrim moed,
zegt Jan
De pelgrim
Gisteravond zei ze dat het te vroeg was voor ontbijt, maar vanmorgen toen zij de tussendeur open moest maken voor deze pelgrim zwichtte mijn hospita voor het verzoek om een klein broodje. Ze ging naar de keuken en kwam even later terug met een warm broodje zelfs. Het maakt deze pelgrim weinig uit of er iets bij zit van kaas of vlees, iets voor de maag is voldoende voor het eerste uur. Hij at de helft bij het verlaten van het stadje Mealhada en later bij de eerste koffie de tweede helft. Mooi genoeg om de middag te halen, beste Mee-loper. Het was er trouwens goed toeven voor een rustdag in dat grote dorp van 5.000 inwoners met een heus geplaveid centrum waar de tafeltjes en stoelen klaar staan.
Ronduit een mistige morgen zonder een vleugje wind. De poort van de gemeenteherberg stond open; de vogels die daar gelogeerd hebben zijn al gevlogen. Zou het weer zo’n dag worden dat deze pelgrim alleen loopt? Heel erg vindt hij dat trouwens niet, maar af en toe iets kunnen zeggen tegen iemand is toch wel aangenamer. Voor het eerst een heuse kiwi aanplant links van de weg. Grote bladeren heeft die boom die geleid kan worden zoals een druivenrank. Heeft ook die weelderige overtollige takkengroei. Nou, welke vrucht die er aan deze kant van de Middellandse zee kan groeien heeft deze pelgrim nog niet gezien de laatste dagen? En in feite alleen nog maar de perzik en de pruim geproefd; te vroeg voor al dat andere lekkers. Van het plaatsje Semandelo tot Alpalhao gaat de Camino over een aarden pad dat aan twee kanten geflankeerd wordt door braam. Nog zo’n weelderige groeier met tentakels die maar blijven graaien. Ongelooflijk eigenlijk dat die zo horizontaal kunnen uitsteken zonder de minste last van de zwaartekracht te hebben. Hou maar eens een arm voor een uur recht vooruit, beste Mee-loper. Anadia is een plaats met duidelijk pretenties. Misschien is de plaatselijke voetbalclub niet lang geleden gepromoveerd? Een heel nieuw stadium met daarbij een congrescentrum en een cinema. Daar, bij de koffie, gaat de tweede helft van het broodje naar binnen terwijl deze pelgrim bij het benzinestation zich probeert te onderhouden met drie Portugese tochtgenoten. De conversatie was maar erg beperkt, helaas. Eén van de keren dat deze pelgrim zich tegen komt is wanneer hij iets moet zeggen dat verder gaat dan de vraag naar een kopje koffie……. Sommige mensen hebben maar een half woord nodig om te begrijpen, van anderen denk je: snap je het nog niet? Bij het plaatsje Alfeloas slaat juist de kerkklok. Geen sonoor geluid van koper, maar het blikachtige van iets mechanisch. In feite wordt dit gebeier elektrisch aangedreven in de meeste kleine plaatsjes. De leverancier had maar één keus. Het melodietje dat voorafgaat aan het slaan van het uur is (denkt de pelgrim) van een Fatima liedje. Dan volgt de ‘klokslag’, een dubbele klank met een octaaf verschil. Het geluid wordt verspreid door drie luidsprekers die in de buurt van de galmgaten hangen, waar ook vaak een echte klok te zien is. Het bisdom zal wel een bizondere prijs hebben kunnen bedingen. Vaak wordt de toren van boven afgesloten met een kruis, en soms met een haan. De haan op de toren van Alfelaos trekt de aandacht van de pelgrim. De hanen die hij voor ogen heeft, beste Mee-loper, zijn van een glimmende substantie, vaak koper. Die hanen staan fier op één poot, de andere poot is opgetrokken met de tenen omlaag hangend. De positie van de kop naar boven en de open bek slaat dan op het kraaien van het beest, en dat slaat dan weer op waar Jezus zegt: eer de haan….enz. We hebben allemaal onze christelijke opvoeding, toch? Wat de haan op de toren van Alfelaos eigenlijk doet is deze pelgrim een raadsel. Dat ie niet glimt is tot daar aan toe. Hij is gemaakt van een zwarte niet glanzende materie. Het is een beest dat veel veren rond de poten heeft die beide op de ‘grond’ staan. Geen houding voor een haan die wat te zeggen heeft. Bovendien staat de kop niet fier en heeft ie de bek nauwelijks open. Zo van: nou zeg ik niks meer. Theologische duiding? Deze pelgrim weet het niet.
Ook hier kun je lang in gedachten mee bezig zijn. De ene straat wordt verwisseld met een andere, maar het is bijna allemaal asfalt vandaag, beste Mee-loper. In Aguada de Baixo stopt deze pelgrim voor een koffie. Hij heeft zijn rugzak nauwelijks af of er stoppen ook twee dames. Het zijn Nina, een jonge Duitse, en Hanna, de Deense waar hij eerder een paar dagen mee liep. Leuk haar weer te zien. Ook komt wat later Louis aanlopen, een Portugees, en, nog later, een Italiaan uit Piemonte, maar zijn naam kent deze pelgrim (nog) niet. En hij maar denken dat ie de hele dag alleen zou zijn. Met zijn vijven lopen we verder over het asfalt Águeda aan het riviertje Águeda, binnen, het einde van deze etappe. Deze pelgrim neemt een pensionnetje vlak bij de brug. Zij gaan op zoek naar de brandweer die ook slapplaatsen heeft, volgens Louis. Blijkt later dat de brandweer kazerne code oranje heeft doorgekregen. Het is droog en er kan wel eens brand uitslaan hier of daar. Zij moeten de reserve plaatsen die ze hebben klaar houden voor collega’s die hen zouden komen helpen mocht er brand uitbreken….. Enfin, ze vinden een plaats in een Alberque Noord van het stadje. Dat blijkt later als deze pelgrim een smsje krijgt van Louis met de vraag of ie mee komt eten. Graag. We slaan bij de Lidl in voor een pasta. De wijn ontbreekt niet en zo is het gezellig. Het ios al donker als deze pelgrim de weg moeten zoeken naar zijn pensionnetje.
DAG 13
Uitslapen vandaag. Het is maar 16.5 km lopen naar Albergaria en waarom dan zo vroeg op pad? Deze pelgrim neemt zelfs een broodje en een kop koffie voordat ie gaat lopen, een beetje tegen de gewoonte in, beste Mee-loper. Niet erg om wat in de maag te hebben want het is meteen van dik hout zaagt men planken: het gaat voor geruime tijd omhoog zoals de hartslag dat dan ook doet. Dan vlakt het af en blijft het op en neer golven tot de oude Romeinse brug over rio Marnel; daar duikt de weg weer steil omlaag. Bijna alles asfalt deze dag en heel veel bebouwing. Het ziet er vaak slordig uit. Er staan op zich mooie huizen, grote huizen die vaak leeg staan en al een tijdje leeg staan, en waar rondom voor een tijdje niets gedaan is. Louis vertelde gisteravond dat ouders zich uitsloven om een huis te kunnen bouwen zodat de kinderen dat over kunnen nemen voor een goede start in hun leven.
Dat gebeurde in de 60ger jaren toen massa’s Portugezen elders in Europa aan het werk gingen en het verdiende geld naar huis stuurden. De crisis die in 2008 begon heeft een heel andere beweging gezien. Het jonge vaak afgestudeerde volkje zoekt zijn heil en werk heel ergens anders. Zij trekken naar de nieuwe economieën zoals Brazilië of Mozambique en Angola, de oude Portugese koloniën. Die vinden daar werk, bouwen daar een toekomst en sturen geen geld naar huis. Het oude (maar vaak nog goede) huis van pa en ma ligt er verlaten bij…. Een ‘brain drain’ die zijn weerslag heeft op de economie van het oude vaderland. Deze pelgrim hoorde het nummer 200.000 vernoemen van jongeren die de laatste jaren weg getrokken zijn. Op een totaal inwoner aantal van 10.000.000 is dat behoorlijk veel.
Deze en andere zware en niet zo zware dingen overdenkend, schiet de pelgrim aardig op. Een laatste aantal kms met veel schaduw door een golvend bos, en hij staat in de straten van Albergaria.
Als hij zijn rust achter de rug heeft meldt de eerst van de meute van gisteravond zich ook. Behalve de Duitse Nina, die is achter gebleven met heftige voetwonden van wat eerst gewone blaren waren. Kan gebeuren. Gelukkig heeft deze pelgrim daar geen ervaring mee en erken zijn ‘onderdanen’ nog perfect mee. We gaan vanavond gezellig samen ergens eten.
Dank voor jullie reacties op allerlei manieren. Dat doet deugd, dat geeft de pelgrim moed,
zegt Jan
De pelgrim
-
16 Juli 2015 - 20:26
Toos:
lEUK VERSLAG, GEZELLIGHEID DOET PELGRIM GOED LEES IK UIT HET VERSLAG .
CARPE DIEM!! -
16 Juli 2015 - 20:30
Piet Ronnes:
Waar duidt de 'theologische duiding' op? m'n beste Jan de Pelgrim? Veel succes toegewenst. -
16 Juli 2015 - 21:00
Frans Bomers:
Dag Jan,
Dank voor de boeiende verslagen en het delen van je meditaties onderweg. Ik vraag me wel af hoe jij met zo weinig ontbijt,- een half broodje en een kop koffie, - vele kilometers kunt afleggen te voet. Jij doet me denken aan de profeet Elia, die op het nemen van een beetje brood en water veertig dagen en nachten kon lopen.
Harrie Jaspers is door de generale overste tot eerste overste benoemd van ons canonieke huis in Panningen per ingang van 1 augustus. Daar ben ik heel blij mee!
Jan, houd goede moed! Frans B.
-
16 Juli 2015 - 22:34
Tien En Jo:
Jan, altijd weer boeiend wat je schrijft en zoals jij het schrijft.
Vandaag bij jdb een interessante uiteenzetting gehad van de neef van een van de tomatenboeren.En zo lopen er mogelijk nog meer mee dan je durft te vermoeden.
Hardop goed -
17 Juli 2015 - 19:39
Frans En Clémy Vandevenne:
Veel bewondering voor wat je doet, Jan !
Héél veel groeten vanuit Dilbeek.
Clémy en Frans. -
18 Juli 2015 - 10:11
Jeroen:
Morgen zomermarkt in Overlangel en dan gaan we proberen om wat Eurootjes voor FSA te verdienen.
Waarschijnlijk ook met een broodje en een bakkie in de ochtend. Maar ik ben bang dat er ook een Brandje (zonder code 'oranje') ter tafel komt. Wanneer we het eerste biertje openen brengen we een toost uit op jou en je mooie reis. A sua saude.
-
18 Juli 2015 - 22:01
GON:
Hoi Jan
Vanuit een heerlijk plaatsje in Limburg zit ik buiten met mijn partner, ook aan een glas wijn en lekker eten weer jouw verhaal te lezen, je bent echt een levensgenieter, het is bewonderenswaardig hoe jij dit allemaal beleefd en benoemd, en het geduld waar jij dit reisverslag mee schrijft, heerlijk om te lezen.
Jan ik zou zo een paar dagen mee willen lopen, maar je kent mij Bergen is een beetje te zwaar voor mij.
Ik wens je verder nog mooie wandelingen en leuke ontmoetingen, en veel loop plezier.
Voor volgende week, veel plezier met L en knuffels van mij voor jouw.
Groet Gon en Peter
-
24 Juli 2015 - 11:28
Gerarrd:
Jan ik ben wat vergeetachtig
na mijn operatie onder totale narcose
van dubbele liesbreuk op dinsdag 7 juli.
Had niet eens door
dat LISBSANTIAGO jouw reisverslag was.
Tja, andere dingen aan mijn hoofd en aan de rest.
Maar morgen is het de feestdag van SANT IAGO,
het geweldige wierookvat, de zeven mannen die aan de touwen trekken
om het te laten zwaaien: het superluide orgelspel ..
Jan, ik geef wat voor je goeie doel.
Wat heb je kennis gemaakt met het land
waar ik twee keer met de bouworde was,
o.a. in Praia de Mora in de buurt van Coimbra.
Deed ik
om wat portugees te leren
voordat ik klasgenoot Giel in Fortaleza zou opzoeken.
Dat hielp, ik verstond als ik helder was
zelfs de moppen!
en als ik suf was
nog niet eens de gewoonste woorden! Amizade sem fronteiras !! Gerard
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
